Αλλά την ίδια ώρα ακούς ότι η οικογένεια Παπανδρέου είχε καβαντζώσει σε μία μόνον ελβετική τράπεζα, κοντά στο μισό δις ευρόπουλα!
Που μ' αυτά και μόνο δηλαδή, θα ξαναθυμόντουσαν τι παναπεί κρέας, όλα τα πεινασμένα ελληνόπουλα...
Κυρία πεινάω... Και σε γλώσσα ελληνική.
Και στον 21ο αιώνα, γαμώ τις μεταρρυθμίσεις τους και τις λίστες τους και τα sycces story τους.
Κάτι τέτοια άρθρα, Λευτέρη Πανούση, θα μπορούσαν να οπλίσουν χέρια ΕΛΛΗΝΙΚΑ και ν' αρχίσουν να μοιράζουν σφαίρες στο Δόξα Πατρί όλων των μαύρων σκυλιών που μας έφεραν εδώ...
Πόπη Σουφλή
Γράφει ο Λευτέρης Πανούσης
Η σπαραχτική φωτό είναι από την ταινία: "Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη", σε σκηνοθεσία Αμέρισσας Μπάστα και σενάριο δικό μου και του Δημήτρη Νάκου.
Η ταινία παίχτηκε στο φεστιβάλ Δράμας καθώς και σε πολλά άλλα ελληνικά ή διεθνή φεστιβάλ και απέσπασε σημαντικές διακρίσεις.
Στηρίζεται στο ομότιτλο διήγημα μου: "Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη"
Κυρία πεινάω...
Είναι όμως κάτι στιγμές ρε παιδί μου, που πας να γράψεις και μπλοκάρει το χέρι. Πόση αθλιότητα χωράνε ρε γαμώτο τα πλήκτρα της ψυχής μας...
Κυρία, πεινάω...
Κι η δασκάλα να γυρνάει αλλού το πρόσωπο της, γιατί δεν θέλει να δει όλη η τάξη εκείνο το δάκρυ που της βαραίνει τα μάτια.
Όχι επειδή είναι ντροπή να πεινάει ένα παιδί της τρίτης τάξης δημοτικού - σε κάτι άλλα καθάρματα ανήκει η ντροπή - αλλά, να... οι ψυχές των παιδιών είναι ακόμα αρυτίδιαστες.
Μην μπει πρόωρα μέσα τους το σαράκι της αθλιότητας.
Και το να πεινάει ένα παιδί στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, είναι αθλιότητα, σε όποια γλώσσα κι αν πεινάει.
Μοναχά που η γλώσσα του είναι Ελληνική γιατί το σκυλολόι της εξουσίας φρόντισε να πεινάνε λέει 6 στα 10 παιδιά των δημοτικών σχολείων αυτής της χώρας, στην συντριπτική πλειοψηφία τους Ελληνάκια.
Και ποιος το λέει?
Οι υπεύθυνοι του προγράμματος "Σίτισης και Προώθησης Υγιεινής Διατροφής", ενός κρατικού οργανισμού που προσφέρει κάθε μέρα δωρεάν γεύματα περίπου σε 25.000 μαθητές των ελληνικών σχολείων!
Μάλιστα!
Ποσοστό 61% λέει των παιδιών στα δημοτικά σχολεία σιτίζονται ανεπαρκώς.
Και μεις καθόμαστε και συζητάμε αν η κυρία Αγγούρω του ΔΝΤ έδωκε το "κινητό" της στον κ. Βαρουφάκη.
Να χέσω μέσα και τις ψυχές σας και τις βιλάρες σας, καθεστωτικές σαύρες...
Και να λεγαν μόνο αυτό οι αριθμοί?
Ξεπατικώνω εδώ από συγκλονιστικό άρθρο της καλής εφημερίδας Εμπρός [του Γ.Α.Φ.]
Σε έρευνα λοιπόν που έκαμαν στον εν λόγω οργανισμό, το 25% των οικογενειών που έχουν ανήλικα παιδιά, αντιμετωπίζουν τον καθημερινό τρόμο της πείνας.
Ένα ποσοστό ακόμα της τάξεως του 17% είναι οικογένειες όπου και οι δύο γονείς είναι άνεργοι και δεν διαθέτουν κανένα εισόδημα!
Κι ακόμα χειρότερα, σε ποσοστό λέει 10% των οικογενειών που κατοικούν σε λαϊκές γειτονιές των μεγάλων αστικών κέντρων, δεν διαθέτουν ηλεκτρικό ρεύμα εδώ και μήνες..
Αυτά ρε πούστη μου δεν είναι αριθμοί. Είναι μαχαίρια...
Κι έτσι φτάνει που λες αδερφέ μου η δασκάλα, κάπου εκεί στο Κερατσίνι, στην Τούμπα, στον Ασπρόπυργο και μπαίνει στην τάξη με μια μέγγενη να της μαγκώνει την καρδιά.
Κυρία πεινάω...
Τι σκατά γραμματική να διδάξεις σ' αυτό το παιδί, δεν μου λες?
Τη γραμματική της απανθρωπιάς? Την αριθμητική της μίζας? Την ιστορία της λεηλασίας?
Ή τα μέηλ των χαρδουβελοβαρουφακηδων?
Πεθαίνουμε σαν χώρα, ρε Έλληνες.
Κι εμείς καθόμαστε και χειροκροτάμε, επειδή λέει η κρατικοδίαιτη νομενκλαντούρα θα ξανανοίξει την πρώην ΕΡΤ.
Δηλαδή τη μητέρα όλης της λαμογιάς, από καταβολής Πασοκ.
Κυρία πεινάω!
Και κάθεσαι και διαβάζεις τώρα πως η κυρία Τσαπανίδου [η επονομαζόμενη και μαντάμ Παντοφλάι] τσέπωνε στην πρώην ΕΡΤ... [κρατηθείτε]... 113.516 ευρόπουλα το εξάμηνο!!!
Το ξαναγράφω εδω, για να το εμπεδώσετε... 113.516 ευρά το εξάμηνο.
Δηλαδή, κοροϊδάρες μου, κοντά στα 19 χιλιάρικα τον μήνα.
Άλα τις η μαντάμ Παντοφλάι...
Κι αυτή την παντόφλα [και 3.000 άλλα κρατικοδίατια βαμπιρ σαν και δαυτηνα] πάνε να μας τους ξανακάτσουν στον σβέρκο για να τους ματαξαναπληρώνουμε.
Εμ πως να μην πεινάνε τα έρμα τα Ελληνάκια, στα Σεπόλια, στην Καμάρα, στην Κομοτηνή...
Κι είναι κάτι στιγμές αδέρφια μου, που πας να πιάσεις το πληκτρολόγιο και σου σφίγγεται το στομάχι σαν γιαπωνέζικος κόμπος.
Γιατί έρχεται ο πατήρ Βασίλειος Χαλβατζής, ο οποίος είναι διευθυντής του Γενικού Φιλόπτωχου Ταμείου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και σου λέει ότι 300.000 άτομα έχουν ενταχθεί στα προγράμματα διανομής τροφίμων της Εκκλησίας.
Κι από πάνω μαθαίνεις από την εφημερίδα Εμπρός [άρθρο του Γ. Φράγκου] ότι οι άνθρωποι που συνωστίζονται στους μηχανισμούς των δήμων για να λάβουν ένα πακέτο μακαρόνια και ολίγον γάλα εβαπορέ, είναι λέει πρώην μικροεπιχειρηματίες που έχασαν ακόμα και το σπίτι τους λόγω χρεών [αυτούς βλέπεις δεν τους προστατεύει ο νόμος Κατσέλη] ή άνεργοι πρώην ιδιωτικοί υπάλληλοι, που δεν έχουν να φορέσουν ούτε δεύτερο βρακί.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, έρχεται μετά και η eurostat και σου πετάει στα μούτρα ότι, ενώ το 2008 η Ελλάδα είχε δείκτη κινδύνου φτώχειας 28,1% στο σύνολο του πληθυσμού, το 2014 έφτασε στο 40%!
Κι αν βάνεις κάτω τα νούμερα με βάση την τελευταία απογραφή των Ελλήνων, υπολογίζεις ότι περισσότερα από 4.000.000 Έλληνες ζουν κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αλλά την ίδια ώρα ακούς ότι η οικογένεια Παπανδρέου είχε καβαντζώσει σε μία μόνον ελβετική τράπεζα, κοντά στο μισό δις ευρόπουλα!
Που μ' αυτά και μόνο δηλαδή, θα ξαναθυμόντουσαν τι παναπεί κρέας, όλα τα πεινασμένα ελληνόπουλα...
Κυρία πεινάω... Και σε γλώσσα ελληνική.
Και στον 21ο αιώνα, γαμώ τις μεταρρυθμίσεις τους και τις λίστες τους και τα sycces story τους.
Ναι, ρε πατριώτες... Κυρία, πεινάω!
Και να βγαίνει η δασκάλα από το σχολείο με κάτι σακούλες φισκαρισμένες ζαρζαβατικά και όσπρια.
Γιατί λέει έστερξαν οι συνάδερφοι και βάλανε ρεφενε.
Αλλά δεν κάμει να το καταλάβει ο μικρός μαθητής.
Η ψυχή του ακόμα είναι ευάλωτη.
Πως να σκληρύνει μια ψυχή 7 ή οχτώ μόλις χρόνων για να αποδεχτεί το γεγονός πως ζει με ελεημοσύνες?
Κι άντε να του εξηγήσεις αυτουνού του παιδιού ότι δεν είναι ελεημοσύνη αυτό, παιδάκι μου.
Χρέος όλων μας είναι, που να πάρει ο διάολος.
Χρέος της δασκάλας, που ζορίζεται κι αυτή για να πληρώσει το ρεύμα, χρέος του διευθυντή που δυσκολεύεται κι αυτός να στείλει το έμβασμα στο δικό του παιδί που σπουδάζει στην Πάτρα, χρέος δικό μου και χρέος δικό σου ρε Έλληνα, χρέος ολωνών μας να παραμείνουμε ζωντανοί.
Σε πείσμα αυτωνών των φιδιών που πάνε να μας πεθάνουν.
Αλλά πως να εξηγήσεις τι παναπεί χρέος σε ένα παιδί 8 ετων?
Δεν το εξηγείς. Παίρνεις τα τρόφιμα και κάμεις ότι τραβάς για το σπίτι σου. Αλλά στη γωνία έχεις δώσει ραντεβού με τη μάνα...
-Πάρτε τα, της λες, είναι από τους συναδέλφους στο σχολείο...
Κι όπως δακρύζει αυτή, δακρύζεις κι εσύ...
Γιατί αν αυτή η μάνα πεινάει για γάλα, εσύ πεινάς για δίκαιο, γαμώ την πρόοδο της ανθρωπότητας όλης...
Μάλιστα! Κυρία πεινάω...
Και φεύγει η δασκάλα που λες, με μια γεύση αδικίας στα χείλη.
Γιατί? Γιατί? Γιατί?
Κι άειντε αύριο δεν θα το ξανακούσει αυτό το φρικιαστικό: "πεινάω κυρία".
Ούτε μεθαύριο. Κανα-δυο βδομάδες θα κρατήσουν τα τρόφιμα, που μαζώξανε όλοι οι συνάδελφοι και τα δώσανε στην οικογένια.. Αλλά μετά?
Και πέρα από το μετά?
Αυτές οι χιλιάδες των παιδιών που πεινάνε σε κάποια άλλη τάξη, σε κάποιο άλλο σχολείο, σε κάποια άλλη πόλη της λεηλατημένης Ελλάδας?
Πως να γιομίσεις μωρέ το δίκιο αυτού του κόσμου, με ένα κουταλάκι του γλυκού έλεος?
Κυρία πεινάω...
Κι εμείς πεινάμε, μωρέ Έλληνες...
Όχι για ψωμί. Για δικαιοσύνη...
πηγη ,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου